Het is deze zomer 25 jaar geleden dat ik mijn leven aan Jezus heb gegeven. En het was een rollercoaster ride. In 1998 was ik al wel gelovig en wist van God's bestaan. Want ja God, Jezus en de Bijbel zijn niet zomaar uit de lucht komen vallen. Ik keek wel eens die tv diensten op zondag maar gaf niet echt voldoening. Ik had het nooitzo op de religieuze kant van het christendom maar meer een persoonlijke relatie met God is wat ik wilde. God voelde zo ver weg voor mij. Tot iemand op het werk waar ik destijds via uitzendbureau werkte me vertelde over een persoonlijke relatie met God en dat het mogelijk was. Ik was toen depressief en suicidaal. Dus Jezus wilde ik zeker wel een kans geven. Ik dacht, erger dan dit kan het toch niet worden. Dus ik nam Jezus aan als redder. Maar ik voelde me niet anders. Helemaal niet.
De depressie was ook niet in 1 klap weg. Dat verdween met de tijd. Zoals ze vaker kwamen en gingen.
Ik kocht een Bijbel en leerde zo Jezus en Gods liefde kennen. Maar ook in mijn persoonlijke leven leerde ik God kennen. Ik ging naar een kerk dat best een leuke kerk was. Meer levendig en niet zo stoffig als op de tv diensten.
Ik leerde de verschillende stromingen kennen die het christendom rijk was maar voelde nog steeds niet veel bij al die stromingen.
Ik kreeg een relatie met een dame die geen christen was. Ik werkte veel en was regelmatig bij haar in leiden. Dus erg veel ruimte had ik ook niet echt meer voor God. Tot ik een kerk leerde kennen in Amsterdam genaamd C3 of te wel Christian citychurch. Erg charismatisch kerk en best groot. Zeker iets van 100 man. Dat was ik niet echt gewend. Ik maakte weer meer tijd voor God. Andere baan. En ik en m'n toenmalige vriendin groeide hierdoor uitelkaar. We hadden de keuze gemaakt om uit elkaar te gaan. We vonden dat we ver uitelkaar gegroeid waren.
Ik viel in een zware depressie. Ik mistte de liefde al voelde mijn relatie met mijn ex al scheef. IK gaf meer liefde dan dat ik kreeg. Ik haalde steun uit mijn geloof en vertrouwen op God. AL voelde dat de keuze goed was om bij mijn ex weg te gaan. Voelde ik me nog erg alleen. Ik kocht een boek Het geheim van de godin. Een boek dat geschreven was dooreen christen die een ex wicca was. Ik vond het interessant. Al leerde ik dat de duivel wilde dat ik het niet ging lezen. 3 nachten achter elkaar werd ik om 3 uur in de nacht wakker. Ik voelde satan's aanwezigheid die mij de stuipen op het lijf aan het jagen was die 3 nachten. Ik pakte dat boek en smeet het het raam uit. Ik zei," rot op in Jezu's naam en neem je troep met je mee"!
Ik kreeg zelfs een computer gestuurde sms van hem " ik ben diegene die je alle ellende veroorzaakt. Lucifer" ik had het smsje gelijk gedelete. Ik dacht en wat wil je nu van me? Rot op loser.
Ik weet het het klinkt misschien far fetched. MaAr dit is wat ik meemaakte.
Tijdens een Bijbel studie hadden we het over naaste liefde. Jullie weten dat ik meer van anderen hou dan van mezelf. Terwijl de Bijbel zegt heb je naaste lief als jezelf. Ik dacht als ik zoveel liefde voor andere heb dan moet ik best veel liefde voor mezelf hebben. En voor het eerstdat ik daadwerkelijk liefde voor mezelf voelde en met dat fijne gevoel viel ik huilend in slaap.
In de kerk was er een dienst wat me altijd bijbleef. WaAr de voorganger vertelde over god's belofte. Dat er vaak christenen waren die voor een doorbraak bidden maar voordat de doorbraak er was opgaven. Nou ik wilde wel weten wat aan de andere kant van die doorbraak was. Ik bad toen veel voor een christelijke partner en was best eenzaam en depressief. Soms voelde ik dat het dichtbij was dan andere keren. God vertelde me dat ik dat jaar mijn vrouw zou ontmoeten. Het was toen 2009. Ik dacht dat kan het hele jaar gebeuren zelfs nog op 31 december. God's liefde en aanwezigheid voelde ik ook regelmatig in mijn huis en dat was fijn om te ervaren. Al kwam satan ook nog wel eens langs dmv nachtmerries. MAar God was er vaker. En gaf me veel steun door deze moeilijke tijd.
Op een feestje in juli leerde ik Cindy van Es kennen. We hadden de hele avond gebabbeld omdat de stoel tegen over me aan de lange tafel nog leeg was ging ze daar zitten.
Het was een gezellige dame. We spraken nog wat af daarna en er groeide een mooie vriendschap uit. Ik bad nog steeds voor die doorbraak. En voelde op denduur vlinders in mijn buik. Ik was bang om weer verliefd te worden. Bang dat het weer op niks zou uit draaien. Ook omdat cindy nog geen christen was. Maar God zei dat het ok was. Het kostte me veel moed en ik legde me er bij neer. God zou het wel weten. Cindy vond het mooi hoe mijn relatie met God was. Ik wist niet dat zij op haar manier er lang mee bezig was haar eigen zoektocht naar God. 2 weken later gaf zij haar leven aan jezus en een half jaar later liet zich dopen. Dat was dus de doorbraak. CIndy was het. De vrouw voor mij. Ik had volgehouden en hoop gehouden. Op god blijven vertrouwen.
We verhuisde naar Hillegom en hadden een mooie bruiloft. Amarante werd geboren en 5 jaar later Merowynn. Maar de depressies kwamen en gingen. Nu we naar Sassenheim verhuisd zijn heb ik nog 1x een depressie gehad. Maar ben nu een jaar vrij van. En geniet van het leven. Dat was ook gekomen door het bijna ongeluk een paar jaar eerder.
Cindy's bevalling met Amarante ging gepaard met HELPp syndroom. Wat best pittig was. We waren allebei ingestort en kostte ons ruim een jaar om daar bovenop te klimmen. DUs was ik toen bang dat het met Merowynn ook zo zou gaan. Ik zag het er somber in. Wilde het op een zuipen zetten. Wat ik dus niet deed. Want ik was vader en had een gezin.
Merowynn werd geboren zonder HeLPP syndroom en alles ging goed. De depressie toen hield nog wel even aan. Tot dat bijna ongeluk. Dat ik toen besloot voor het leven te gaan en er vol wan te genieten. Het heeft me veranderd en mijn vertrouwen op God heeft me er doorheen gesleept.
Ik ben nu een levensgenieter. En geniet van mijn gezin, m'n huis met tuin , een fijne baan. En ben god daar erg dankbaar voor. Ik Zou niet meer zonder God kunnen. Zo dAnkbaar. Nu 25 jaar verder en op naar nog 25 jaar. En dEze zomer 14 jaar samen met mijn liefste Cindy.
Reactie plaatsen
Reacties